HISTORIA NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

http://ciekawe.onet.pl/fototematy/ludzie-wilki,4800172,10005752,galeria-maly.html

  

   Historię niepełnosprawności można podzielić  na 3 okresy, ze względu na to jakie znacznie nadawano jej w danym czasie.

Okres wrogości:                                                                                                                                                    

Prowadzona była tzw. biopolityka, która polegała na eliminowaniu ludzi słabych czy ułomnych. Zarówno w starożytnej Grecji jak i Rzymie propagowane były ideały zdrowego społeczeństwa, a prawo do życia mieli tylko ludzie bez defektów, silni. Duży wpływ na taki pogląd wśród społeczeństwa mieli filozofowie, np. Arystoteles czy Platon, który uważał, że rozmnarzać się mogą wyłącznie „najlepsze” kobiety i „najlepsi” mężczyźni. Oni również stworzyli wzór idealnego państwa, którym kierować powinni filozofowie, strażnicy i żywiciele, jednakże dla osób niepełnosprawnych nie wystarczyło już w nim miejsca.
W Rzymie, gdy urodziło się dziecko niepełnosprawne to bardzo często samo umierało ze względu na ciężkie warunki życia, jednak kiedy przeżyło, to rodzice sprzedawali je jako służących.

Okres litości i strachu: 

Velázquez – Bufón don Sebastián de Morra

Pojawił się w średniowieczu wraz z działalnością charytatywną połączoną ze strachem przed Bogiem. Funkcjonowało wówczas przeświadczenie, że niepełnosprawność jest karą za grzechy. Pogląd ten był szeroko głoszony przez Lutera. Uważał również, że dzieci niepełnosprawne rodzą się ze związku kobiety z diabłem a więc trzeba je zabić.
Sytuacja osób niepełnosprawnych zaczęła się stopniowo poprawiać, gdy powstawały kolejne zakony: benedyktynów, cystersów, bonifratrów i kamilianów. Zakonnicy tworzyli przytułki dla osób niepełnosprawnych, chorych czy odrzuconych.
Na wielu bogatych dworach osoby niepełnosprawne stanowiły rozrywkę, traktowano je jako błaznów.

Okres związany z rozwojem nauki i emancypacją osób niepełnosprawnych:

Bardzo popularna w XVIII/XIX wieku była koncepcja, że niepełnosprawność jest wynikiem:
a) defektu w układzie rozrodczym rodziców
b) niemoralnego prowadzenia się
c) nadmiaru nauki
Za sprawą Francis'a Galton'a, w 1883 roku powstał ruch eugeniczny- grec. eugenes- dobrze urodzony. Uważał on, że kwestia trwania i upadku cywilizacji jest bezpośrednio związana z kondycją fizyczną ludzi, ponieważ większość cech genetycznych przechodzi z pokolenia na pokolenie. Eugenika jest to tzw. „naukowa hodowla człowieka” i tak jak w okresie wrogości uważano, że dzieci mogą mieć jedynie osoby pełnosprawne, zaś osobą niepełnowartościowym nie pozwalano zawierać  związków małżeńskich.
W roku 1770 powstała pierwsza szkoła dla niesłyszących, w 1784 roku dla niewidomych a w 1787 dla osób z upośledzeniem umysłowym.  Przełom nastąpił jednak dopiero w XIX wieku, gdy zaczęła rozwijać się psychologia i pedagogika, zaczęto wówczas patrzeć na niepełnosprawność od strony naukowej.

http://niepelnosprawni-zbaszyn.pl/wp-content/uploads/2011/05/HISTORIA-NIEPE%C5%81NOSPRAWNO%C5%9ACI.pdf